Zuiver
Zuiver is de ongerepte eigenheid van een pasgeborene. Pril nog, en boordevol in aanleg gegeven potenties. Die zuivere eigenheid is een combinatie van algemene soortspecifieke kenmerken en bijzondere individu-specifieke eigenschappen, het resultaat van erfelijkheid en dus per kind verschillend. Soms is die eigenheid direct zichtbaar of merkbaar, soms moeten we die gaandeweg ontdekken. In reacties erop geven verzorgers die eigenheid meer of minder kans om tot bloei te komen.
Pedagogische kernvraag is hier: willen we de zuivere eigenheid sterker maken of breken?
Bij Dikkedeur roepen we niet gemakzuchtig ‘elk kind is uniek’ om het vervolgens bij die uitroep te laten, alsof daarmee de pedagogische kous af is. De uitroep klopt ook niet. Elk kind deelt met alle andere kinderen dezelfde biologische oorsprong, met dezelfde basiskenmerken. De zuivere eigenheid voegt zich daarin. Het is daarom de kunst om in het geheel van gedeelde kenmerken de zuivere eigenheid te zien, te respecteren en erop in te spelen.